امام عصر عليه السّلام به خواست خداوند متعال، وليّ نعمت اصلي همه ي مخلوقات هستند، پس بيشترين حق را بر آنها دارند و بايد از جهت کمّ و کيف و نوع و… در بالاترين سطح ممکن از ايشان ياد شود؛ و از آن جا که ايشان واسطه ي هر نعمتي هستند هرگاه که الحمدللّه مي گوييم بايد به قلب و زبان از حضرت بقيّه اللّه اروحنا له الفداء هم قدرداني کنيم و اگر خداوند مورد حمد قرار گيرد امّا امام، مشکور نگردد، در حقيقت، شکر خداهم ادا نشده است.حال با دقّت بررسي کنيم: آيا امام عصر عليه السّلام را در هر نعمتي که داريم و هر نقمتي که نداريم مورد شکر قرار مي دهيم؟! هيچ وقت شده بگوييم يا صاحب الزمان از شما متشکّرم هستيم که ما را حفظ فرموديد، به ما سلامتي داديد، فرزند سالم عطا کرديد و در مقابل، از هزاران بيماري و گرفتاري جلوگيري کرديد؟! آيا به فرزندان خود ياد داده ايم که قبل از تشکّر از پدر و مادر، شکر امام زمان را به جاي آورند؟! بايد بدانيم که اگر شکر ايادي نعمت ادا نشود، شکر خدا هم تحقق نيافته است. اگر امام عصر عليه السّلام ياد نشوند، در واقع خداي متعال مورد کفران قرار گرفته است