|
تمهیدات 
|
بسم الله الرحمان الرحیم چندی است مادر در بستر بیماری است، اوضاع خانه حالت عادی ندارد. مادر به نزد پزشک رفت. به برکت انقلاب و شهدا نه تنها کسی نگاه چپ نکرد، هیچ حرام زاده ای هم جرات تعرض نداشت. همه امیدوارند، تا چند هفته دیگر مادر بهبود یابد. همه برای او دعا می کنند، مادر هم برای دیگران. دستان پدر باز است؛ همه او را احترام می کنند و جواب سلامش را می دهند. او هم این روزها سخت برای مادر دعا می کند. چندی است مادر در بستر بیماری است؛ همه در فعالیت مضاعف اند، اما اوضاع خانه حالت عادی ندارد... هزار و چهارصد و بیست و یک سال پیش مادری در بستر جانبازی است، اوضاع خانه حالت عادی ندارد. زنان به دیدار مادر آمدند، اما نا امیدی در ظاهرشان موج می زند. میخ در کار خود را کرده است، اهانت آن حرام زاده نیز. مادر دعا می کند، همه را، اما چرا برای خود دعا نمی کند؟ «الجار ثم الدار» پدر به خانه آمده، درد و دل می کند.دیگر پاسخ سلامش را هم نمی دهند. چه شده است امت پیامبر رحمت عالمیان را؟ و این روزها پدر آماده برگشت امانت می شود... «... پس امانتی که به من سپرده بودی برگردانده شد، و به صاحبش رسید، از این پس اندوه من جاودانه و شبهایم، شب زنده داری است تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را بر من برگزیند. به زودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امت تو چگونه در ستم کاری بر او اجتماع کردند، از فاطمه بپرس و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر. که هنوز روزگاری سپری نشده و یا تو فراموش نگشته است. سلام من به هر دوی شما، سلام وداع کننده ای که از روی خشنودی یا خسته دلی سلامی نمی کند...» (نهج البلاغه، خطبه 202) [ پنج شنبه 89/2/23 ] [ 11:42 عصر ] [ میثم ]
|
درباره وبلاگ  میثم امام(ره) به ما آموخت «انتظار تنها در مبارزه است» و «بیداری اسلامی» که امام خامنه ای نویدش را داده اند و ما شاهدیم....*** ***باش تا صبح دولتت بدمد//کاین هنوز از نتایج سحر است***
|
