باز شد شاه کليسا پدر روحاني
باز شد گوشه کاخ پدران مهماني/

بابک از گور درآمد شده اينک اي دوست
پادشاهي که بود شهرت او زنجاني/

بهر مانائي اين قوم ستم مي لرزد
باز در گور تن بابک و نعش ماني/

کيست اين مهدي و بابک که نبيند در خواب
اين رفاه و عظمت پادشه ساساني/

با تبسم دهنش پسته رفسنجان است
داد و بيداد از اين پسته رفسنجاني/

سنگ هم باشد اگر خاک عمو خواهد خورد
به همين خوشمزگي و به همين آساني /

خواب يک خاطره هر شب به وي الهام شود
خاطراتي که بود اکثر آن شيطاني /

اينک از لفظ عدالت همگي مي ترسند
که رفاه است شعار شب بي ايماني/