بسم الله الرحمان الرحیم

اکنون در برهه ای جدی قرار گرفته ایم؛ آغاز دهه چهارم انقلاب و گام های بلندی که باید در این مسیر برداشته شود و یکی از این گام ها انتخابات ریاست جمهوری سال جاری است.

و در این شرایط، اداره قوه مجریه را باید به چه کسانی سپرد که راهیان مناسبی برای ادامه راه انقلاب اسلامی باشند؟

برای شناخت نامزدهای ریاست جمهوری مراجعه به تابلوها کافی نیست، بلکه باید به  طیف اطرافیان، سوابق و حال و هوای کنونی آنها نیز توجه شود. به عنوان مثال چگونه می توان مسئولیت قوه اجرائیه جمهوری اسلامی ایران را به کسانی سپرد که در گذشته ای نه چندان دور، اسلام را ناکار آمد و متعلق به 1400 سال قبل می دانستند؟! و یا در حالی که دشمنان به تهدید روی آورده اند، چگونه می توان  زمام امور اجرایی را به دست کسانی داد که نامه  حقارت آمیز و ناشی از تسلیم و ترس برای آمریکایی ها می فرستند و فرهنگ شهادت طلبی را خشونت آفرین می نامند و شعار توپ تانک بسیجی دیگر اثر ندارد سر می دهند؟! و یا چگونه می شود به شعار خط امامی بودن کسانی اعتماد کرد که معتقد بودند بینش امام (ره) باید به موزه تاریخ سپرده شود؟! و یا با کدام منطق می توان ادعای حمایت از محرومان کسانی را باور کرد که مردم مستضعف را مسخره کرده و از آنها با عنوان لشگر قابلمه به دست ها یاد می کردند؟ در قضیه انرژی هسته ای در برابر استکبار قدم به قدم عقب رفتند و همه چیز را تعطیل کرده بودند؛ و در سیاست خارجی مگر فراموش کرده ایم که در اوج هجوم تبلیغاتی آمریکا و اسرائیل افرادی از پشت تریبون مجلس ششم، اعلام می کردند که جمهوری اسلامی ایران 19 سال درباره فعالیت هسته ای خود به دنیا دروغ گفته است؟! و یا کسانی که بیشترین وقت و امکانات دولت را صرف درگیری گروهی و حزبی می کردند و حتی مسئولان رسمی دولت را به حمایت از آشوب های خیابانی گسیل می داشتند، چگونه می توانند مسئولان امین و قابل اعتمادی باشند؟

این موارد که تحلیل نیست، بلکه اخبار غیر قابل انکاری است که در روزنامه ها و طی سخنان و اظهارات رسمی مطرح شده و تمامی اسناد این شاهکارهای مدعیان اصلاح طلبی موجود است. افراطیون مدعی اصلاح طلبی نه تنها بر خلاف شعارهایشان به دنبال منافع مردم نبودند، که کیسه هایی برای خود و اطرافیانشان دوختند و به دنبال مسخره کردن و گرفتن دین این مردم بودند. و ناکارآمدی خودشان را در سالهای گذشته اثبات کرده اند.

حال اگر این افراطیون حزبی، شامل سازمان مجاهدین و جبهه مشارکت و کارگزاران، به حمایت از فردی برخیزند، نه تنها رای اصلی او را هم خراب کرده اند، بلکه شخصیت و خدمات او را نیز زیر سوال خواهند برد، چنانچه شاهد آن هستیم. و اینکه مردم در انتخابات ریاست جمهوری 84 دیدند که حمایت تمام احزاب در برابر حمایت ها و آرای مردم هیچ است،  اما احزاب قدرت طلب نمی توانند اینها را ببینند و عبرت بگیرند که «عبرتها فراوانند و عبرت گیرندگان کم»

ای جماعت نه اگر بیش کمی عار کنید - کی شما روزه گرفتید که افطار کنید

سحر آن است که بیدار شود اقیانوس - سحر آن است که خورشید بگوید نه خروس