بسم الله الرحمان الرحیم

مدت ها بود که به نعمت الهی ولایت فقیه فکر می کردم و اینکه چرا آن گونه که باید، از آن بهره نمی بریم؟

از خود شروع کنیم ... چرا اندکی وقت نمی گذاریم تا فرمایشات رهبر انقلاب را حداقل از تلویزیون گوش نماییم؟ چه رسد به آنکه در این کلام گهربار اندیشه کنیم. پس چگونه می خواهیم به بصیرت دست یابیم و حقیقت را بشناسیم و به دیگران آگاهی دهیم؟ آیا نمی خواهی «عمار» ولی امر مسلمین باشی؟

حال بگذریم از اینکه به صحیفه امام (ره) بزرگوار توجه نداریم و ادعای خط امام بودن را هم داریم؟ امامی که «دو پرچم احیای اسلام و به عرصا آوردن قدرت اسلام و پرچم عزت و سربلندی ایران و ایرانی را به ارمغان آوردند»¹

تا به حال فکر کردی اگر این نعمت را نداشتیم در گرداب های افراط و تفریط خود و همه هستی مان را نابود می کردیم؟ آیا شکر نعمت را به جا می آوریم؟ شکر اعتقادی و عملی را؟

حال اگر درباره خود تامل نمودی مقداری جلوتر رویم ... چرا بعضی مسئولین گفتمان ولایت را درست درک نمی کنند؟ اینها که خودی هستند و شاید خواص. رهبر معظم انقلاب در عرصه دولت سازندگی به مراتب هشدار تهاجم فرهنگی را به مسئولین می دادند، اما بعضی نخبگان! آن را توهم فرض کردند و به دنبال توسعه کلنگ زنی! خود بودند تا جایی که تهاجم فرهنگی بر اثر غفلت و با کمک گفتمان به اصطلاح اصلاحات به ناتوی فرهنگی تبدیل گشت و باز هم عدم درک فرمایش ولی امر... و باز هم می بینیم که گفتمان فرهنگ اسلامی و مباحث فرهنگی در دولتی که نزدیکترین گفتمان را به رهبری معظم دارد، باز هم مظلوم است و از مظلومیت آن گلایه می فرمایند.

هنگامی که پیام رهبر معظم انقلاب را در اولین سالگرد رحلت امام روح الله می خوانیم، پی می بریم که رهبر انقلاب ادامه دهنده همان گفتمان ناب امام (ره) و پیشبرد انقلاب اسلامی ؛این رستاخیز شگفت انگیز، هستند و هنوز هم آن مباحث با ظاهری هر چند متفاوت ادامه دارد و مقتضیات آن تغییری داشته؛ اما ما همچنان به دنبال تبیین این مباحث به طور دقیق برای پیشبرد انقلاب اسلامی نیستیم و شاید آن را درک نکرده ایم که بخواهیم انقلابی عمل کنیم همان گونه که امام (ره) برای ما به ارمغان آورد.

که البته باید گفت مردم ایران اسلامی دربسیاری از مواقع آن گونه که ولی فقیه انتظار داشتند، عمل نمودند؛ اما آیا مسئولین با مفاسد اقتصادی به درستی برخورد کردند؟ آیا برخی نخبگان! در فتنه اخیر بصیرت داشتند و روشنگری کردند؟ آیا به وصایای گهربار امام (ره) عمل نمودند؟ و شاید آنها را از یاد برده اند و مردود شده اند و سقوط کرده اند.

ولی امر در هر برهه ی زمانی عماری می خواهد، مالک اشتری می خواهد، ابوذر و مقداد و میثمی می خواهد که تا آخر بایستند. بسیجی می خواهد که تمام وجودش وقف اسلام باشد، بسیجی ای می خواهد که همانند یاران معصومین علیهم السلام « دلباخته حق و اهل ولایت باشد و به خود حتی اجازه نمی دهد به جز آنچه ولی امر می خواهد آرزویی داشته باشد»²، بسیجی ای می خواهد که در میدان تقوا و تهذیب، علم و دانش و بصیرت و روشنگری محکم گام بردارد به وظایفش عمل کند.

و می فرماید: «این عمار؟»³ در عین اقدار مظلوم است... و « کجا هستند آن کسانی که، آن شخصیت های بزرگی که پیمان جانبازی بستند»⁴ و «دلم برای صیادم تنگ شده است»⁵ ...

«و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم» و این بسیجیان مستضعف جهان اسلام هستند که منتظر آن یگانه منجی عالم، حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه...

و در انتها یادآور سخنی از شهید میثمی؛ «آنان که به هزاران دلیل زنده اند به یک دلیل جان نمی دهند و آنان که به یک دلیل زنده اند به بهانه ای جان می سپارند.»

-----------------

1-       حضرت آیت الله خامنه ای، 14/3/88

2-       شهید سید مرتضا آوینی

3، 4، 5- حضرت آیت الله خامنه ای