بسم الله الرحمان الرحیم

امسال با عنوان «همت مضاعف و کار مضاعف» نامگذاری شده است و همه ما مسئولیم و باید آن را بشناسیم و به وظیفه مان عمل کنیم...

خلاصه

داده ها بازدهی می خواهند.
سرمایه ها باید سود بیاورند.
آنچه از اوست باید برای او باشد.
مسئولیت بر اساس این پایه ها استوار است.

نوع مسئولیت

آن کس که می خواهد به سوی خدا بازگردد و نعمتهای او را در راه او خرج کند ناچار به خلق او می اندیشد و به نیاز خلق می اندیشد، زیرا که اینها عیال او هستند و خانواده او و اگر خلقی، جمعی، اجتماعی، نیازهای گوناگون داشت و کسری های بی حساب، باید شدیدترین نیازها و عمیق ترین آنها را برآورده کرد و از داده های حق و استعدادهای خدادادی بهترین استفاده را برد و عمیق ترین بهره برداری را کرد. ...

باید داده های حق را در راه او، در راه عیال او، در راه نیاز خلق به مصرف گرفت و در راه کمالشان به کار انداخت، نه در راه هوس و خواسته هایشان.

هنگامی که نیازهای خلق متعدد بود و فرصت کم، باید شدیدترین نیازها را در نظر گرفت و با ملاک اهمیت راه رفت و وظیفه را شناخت.

راه شناخت مسئولیت

برای شناخت وظیفه به چند اصل نیاز هست:
یک: آزادی از اسارت ها و هواها. هنگامی که می خواهند طلایی را بکشند بادبزن ها را خاموش می کنند و هواها را آرام می سازند.
دو: میزان و سنجش ترازو
سه: مشورت
چهار: ملاک اهمیت
آزادی از اسارتها با شناخت عظمت انسان و شناخت وسعت هستی و شناخت های دیگر بدست می آید. من که تا دیروز اسیر توپها و عروسکهایم بودم امروز از آنها بیزارم؛ چون به وسعتی رسیده ام و چون عظمت خودم را یافته ام و بزرگی خود را شناخته ام.
برای میزان و سنجش، نیروی عقل هست؛ و برای اطمینان بیشتر می توان با میزان های دیگر مشاوره کرد و از فکر و عقل، از ارزیابی ها و سنجش آنها بهره مند شد.
در هنگام مشورت نباید اسیر برداشتها و حرفها بود، باید ملاک ها را به دست آورد و باید از اطلاعات و آگاهی های دیگران بهره مند شد و آنها را سنجید و سپس انتخاب کرد.
مشورت چشم خود را کور کردن نیست، بلکه از چراغهای دیگر بهره گرفتن است.

با درک استعدادها
وشناخت نیازها
و در زمینه اعاتقادهایم، من به مسئولیت رسیدم.

افرادی که با ادبیات این نوشته آشناید، میدانند که مطالب فوق فرازی از فصل اول کتاب «مسئولیت و سازندگی» اثر استاد علی صفایی حائری (ره) است.

نام امسال، بهانه ای شد که باز این کتاب را بخوانم و توصیه ای به دوستان که خودشان را از این کتاب سرشار کنند، که مسئولیتها و وظایف برای رسیدن به خداوند تعالی بسیار است که ما از اوییم و باید عاشقانه به سوی او برویم و «اینها همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آنها هدایت یافتگان اند» (بقره-157)